طراحی به سبک صنعتی چیست؟
طراحی داخلی صنعتی از تغییر کاربری کارخانه‌های دوران انقلاب صنعتی الهام گرفته شده است. انقلاب صنعتی در آن زمان به کشور ما نرسید و به همین دلیل این سبک برای ما به آن صورت ریشه‌ای ندارد و کمی پس از آنکه تبدیل به سبکی در طراحی داخلی شد کم کم طراحی‌هایی مانند آن را تجربه کردیم. این سبک شامل عناصر معماری در معرض دید (اکسپوز) مانند لوله، آجر و بتن است و فلسفه طراحی مینیمال را نیز دربر می‌گیرد. این سبک همچنین شامل لامپ‌های ادیسونی، نقشه داخلی باز بدون دیوارهای جدا کننده و پالت رنگی خنثی است.
در حالی که این سبک از طراحی بر اساس نقشه داخلی باز و مینیمال است، ترکیب متریال‌ها و موادهای مختلف روستیک در مبلمان و نورپردازی خاص این فرصت را فراهم می‌کند تا طراحی داخلی صنعتی را در هر نوع فضایی با هر کاربردی قابل استفاده شود. خانه‌های مدرن نیز با ترکیب سبک مدرن 1950، سبک صنعتی و روستیک (روستایی) می‌توانند با سبک صنعتی در خانه فضایی دنج ایجاد کنند.
9 ویژگی طراحی داخلی صنعتی
اغلب با بودجه معقول اجرا می‌شود: بسته به سبک انتخابی هنگامی که طراحی داخلی صنعتی به درستی انجام شود، کاربردی بودن را با سبک ترکیب کرده و می‌تواند با بودجه‌ای معقول انجام شود؛ بالاخره تمیز کردن و رنگ آمیزی مجدد سیم و لوله‌های در معرض دید از پرداخت هزینه برای پوشاندن آنها توسط سقف یا دیوارهای کاذب ارزان‌تر است.
اغلب پالت رنگی خنثی دارد: فضاهای صنعتی مانند سایر طرح‌های مینیمالیستی از تناژ‌های رنگی سفید استفاده نمی‌کنند بلکه از طیف رنگ‌های سفید، خاکستری، سیاه و همچنین رنگ‌های خنثی قهوه‌ای استفاده می‌کنند البته استثناهایی هم در این مورد وجود دارد که در استایل شهری به آن می‌پردازیم.
فضا با نور طبیعی احاطه می‌شود: دکور صنعتی معمولاً دارای پنجره‌های بزرگ با قاب‌هایی به رنگ سیاه است که گاهی اوقات شبکه‌ای اند.
بر مصالح معماری تاکید می کند: سبک صنعتی معمولاً دارای نقشه باز (بدون دیوار های جدا کننده) و سقف های بلند است. در این سبک به جای متریال‌ها و مواد متعارف برای دیوار مانند کاغذ دیواری از آجر نمایان (اکسپوز)، کف بتنی، لوله‌ها و کانال‌ها در معرض دید تشکیل می‌شود.
وسایل تغییر کاربری داده شده: میز جلو مبلی با چرخ‌های صنعتی، قفسه کتاب یا میز ناهار خوری ساخته شده از وسایل بازیافتی یا تغییر کاربری داده شده بخش اصلی سبک صنعتی و راهی عالی برای ترکیب عناصر طبیعی و مواد فلزی هستند.
لامپ های ادیسونی: لامپ‌های ادیسونی که به صورت تکی یا در یک گروه عنوان لوستر آویزان می‌شوند، از عناصر رایج دکوراسیون صنعتی هستند. اگر چیز متفاوت‌تر را ترجیح می‌دهید، لوستر‌های نیم کره ای فلزی بزرگ، چراغ‌های آویز ساده یا آباژور که لامپ هایشان نمایان است نیز ایده‌هایی محبوب برای طراحی صنعتی هستند.
خطوط گرافیکی: مانند یک پنجره مشبک باشد این سبک به جای خطوط سیسنوسی و الگوهای هندسی عاشق خطوط تمیز و مستقیم است به ویژه مواد فلزی مشکی
با پارچه های تناژ رنگی طبیعی، گرما و راحتی ایجاد می کند: پارچه‌هایی مانند چرم یا کتان در این محیط‌ها هم برای مبلمان و هم به عنوان اجزای چشمگیر و متفاوت به خوبی تضاد کرده و حسی از دنجی و راحتی را القا می‌کنند.
فضاهای خالی: در طراحی صنعتی، مقدار فضایی که استفاده نمی‌شود به اندازه فضای مصرفی مهم است. فضای خالی به خودی خود یکی از اجزای طراحی می‌شود، بنابراین قرار دادن بیش از حد تزئینات دیوار و سایر عناصر می تواند طراحی را تنزل بدهد و فضا را شلوغ کند. هدف شما باید بهترین حالت مینیمالیسم باشد: خطوط تمیز، فضایی بزرگ روشن و عناصر کاربردی مانند صندلی، وسایل روشنایی و میز… .
انواع سبک های طراحی صنعتی
محبوبیت روزافزون این سبک باعث به وجود آمدن شاخه‌هایی از آن شده است که شامل مدرن، روستیک و روستایی و استیمپانک است.
در حالی که همه این سبک‌ها از دستورالعمل‌های اولیه یکسانی در مورد دیوارهای اکسپوز، دکوراسیون مینیمالیستی و عمدتاً رنگ‌های خاکی ملایم پیروی می‌کنند، هر کدام از آنها جو متفاوتی را به وجود می‌آورند.
نوین و مدرن
طراحی صنعتی مدرن به دلیل ظاهرش مجبوبیت زیادی پیدا کرده است و با استفاده از مبلمان و وسایل تریینی ظریف و نقشه داخلی باز و بدون دیوار های جدا کننده تعادلی از ظرافت و قوت را ایجاد می‌کند و نسبت به سبک صنعتی کلاسیک فضایی برازنده و شیک ایجاد می کند که در فضاهای تجاری، فضاهای مسکونی و ادراری نیز قابل اجراست.
سبک صنعتی مدرن یک اصطلاح طراحی گسترده است که معمولاً به مکانی با یک پالت رنگی ساده، خطوط واضح و تمیز و متریال های کاربردی مانند بتن، چوب طبیعی و فلز اشاره دارد. متریال ها معمولاً بدون ناهمواری‌اند و به دلیل خطوط واضح جریانی همگون بین مبلمان و دکور صنعتی به وجود می آورند.
روستیک و بی ادعا
فضای داخلی روستیک با طبعی ظریف بی‌ادعا است و به خوبی با طراحی داخلی صنعتی هماهنگ می‌شود. این سبک به جای تمرکز بر سفت و سختی سبک صنعتی، بیشتر بر چوب پرداخت شده، بافت های الهام گرفته از طبیعت، رنگ های خنثی و خاکی تمرکز دارد؛ یعنی بیشتر از آنکه به فضاهای کارخانه‌ای شبیه باشد به خانه‌های مزرعه‌ای و روستایی شبیه است؛ در واقع کلمه روستیک به مکان‌های روستایی اشاره دارد.
این طرح با استفاده از مواد و متریال طبیعی مانند تیرهای چوبی ضخیم، سنگ، خاک رس و آجر، زیبایی رنگ‌های ملایم را به نمایش می‌گذارد. طراحی صنعتی روستایی با تاکید بر زیبایی طبیعی و ناهمواری، گرمای طبیعی و بی‌تکلفی را ایجاد می کند. برای دستیابی به ظاهری روستیک و روستایی دکور خود، روی میزها از چوب یک تیکه استفاده کنید که زیبایی نقش و نگار چوب را به نمایش بگذارند.
برخلاف مبلمان مدرن، مبلمان رستوران صنعتی روستیک کمی ناهمواری دارند و بیشتر حالت دست ساز دارند تا کارخانه‌ای. طراحی روستیک تطبیق پذیر، گرم، جذاب است و در گذر زمان از مد نمی‌افتد و در هر سبکی به ویژه سبک صنعتی گنجانده می‌شود.
شهری(urban) و متمایز
وقتی از سبک شهری صحبت می‌شود بیشتر اشاره به شهر‌هایی بزرگ صنعتی داریم. این سبک با گذری از مینیمالیسم و ترکیبی از حس تابو‌شکنی، در بین فضاهای چشمگیر و خارج از عرف بهترین‌ها را را به نمایش می‌گذارد.
طراحی صنعتی شهری با آجرهای نمایان (اکسپوز)، فضایی غیر‌رسمی که در عین حال پرانرژی و با هویتی خاص است، ایجاد می‌کند. طراحی شهری اغلب با تکیه بر کاربردی بودن، فلزهای براق یا رنگ‌های روشن‌تر در کنار رنگ‌های خنثی به خوبی در کافه‌ها، رستوران‌ها، کافی‌شاپ‌ها و اتاق‌های سرگرمی جواب می‌دهد. میزها و صندلی‌های رستوران به سبک شهری دارای سطح چوبی هستند که گویی پرداخت نشده‌اند و دارای قاب‌بندی فلزی هستند.
سبک شهری به فضای شما با مبلمان منحصربه‌فرد مانند مبلمان دارای الگوهای هندسی، چوب با الگوهای طبیعی و فلز جلوه‌ای هیجان‌انگیز و در عین حال مینیمالیستی می‌دهد که مطمئناً فضای شما را به محیطی دلپذیر تبدیل می‌کند.
طراحی استیمپانک و علمی-تخیلی
سبک استیمپانک نه از یک مکان خاص بلکه از یک ایده ناشی می‌شود و تصویر انگلستانِ دوران ویکتوریایی پیشرو در علم را بازسازی می‌کند. اما طراحی این سبک به خصوص در واقع از کالیفرنیا و صنعت فیلم و سینما از فیلم هایی مانند ماشین زمان آمده است.
استیمپانک زیرشاخه‌ای از داستان‌های علمی تخیلی است و نماینده دوران ویکتورایی با فناوری‌های آینده‌نگر آن زمان با الهام از ماشین‌آلات صنعتی قرن نوزدهم است. طراحی استیمپانک در عین قدیمی بودن مدرن است. طراحی آن بسیار مکانیکی و تقریباً طراحی صنعتی است. این سبک از متریال‌هایی مانند فلز برنج صیقلی، آهن، چوب و چرم استفاده می‌کند. می‌توان این سبک را به دلیل علاقه‌اش به وسایل قدیمی، عتیقه، نقص‌دار، تعمیر‌شده و بازسازی‌شده شبه ویکتوریایی در نظر گرفت. این سبک بر تعادل بین کاربرد وسایل و فرم آنها تأکید می‌کند و مرز بین دکوری بودن یا ابزاری بودنشان را محو می کند.
ایستگاه مترو پاریس آرتز و متریرز به سبک استیمپانک طراحی شده است و تداعی کننده زیر دریایی است.
بخش‌هایی از پارک‌های تفریحی دیزنی توکیو و پاریس نیز با سبک استیمپانک طراحی شده‌اند همچنین بسیاری از موزه‌ها و جشنواره‌ها در نقاط مختلف جهان طراحی استیمپانک را به نمایش گذاشته‌اند.
در زمینه طراحی صنعتی انتخاب‌های زیادی وجود دارد که با محیط، سلیقه و شرایط شما مطابقت پیدا کند، پس حتما این سبک را در نظر بگیرید.
ریشه طراحی صنعتی
در حالی که این سبک به عنوان یک سبک مدرن دیده می شود، دکوراسیون داخلی به سبک صنعتی ریشه در انقلاب صنعتی دارد. توسعه کارخانه های غول پیکر که می توانستند ماشین های بزرگ و کارگران زیادی را در خود جای دهند، پایه و اساس طراحی صنعتی اند.
انقلاب صنعتی اول:
در سال1760 میلادی، انقلاب صنعتی آغاز تولید انبوه در مناطق شهری اروپا و ایالات متحده بود. کارخانه‌ها با پنجره‌های بزرگ و مشبک برای ورود هوای تازه و نور طبیعی فراوان، سقف های بلند گاهی با بالکن، پلان‌های باز (بدون دیوار جدا کننده) و دیوارهای آجری اکسپوز (نمایان) شروع معماری صنعتی بودند. دلیل بسیاری از این عناصر حفظ ایمنی فضا و کارکنان بود؛ به عنوان مثال، گچ که معمولا برای پوشاندن دیوارهای آجری به کار می رفت، به دلیل خطر آتش سوزی حذف شد.
انقلاب صنعتی دوم:
در سال 1870، در انقلاب صنعتی دوم ادغام فعالیت های کسب وکارها زیر یک سقف منجر به ایجاد کارخانه‌های بزرگ‌تر شد. این سازه‌ها به مصالح ساختمانی قوی‌تری مانند بتن و فولاد نیاز داشتند که آنها نیز مانند آجر ها نمایان (اکسپوز) باقی ماندند. اولین لامپ‌های ادیسونی نیز، مشخصه اصلی روشنایی طراحی صنعتی، در سال 1879 اختراع شدند. این دوره زمانی همچنین الهام بخش سبک استیمپانک بود.
کمبود مسکن در سال‌های2000:
در حالی که کارخانه‌های قدیمی تقریباً 250 سال بود که وجود داشتند، سبک صنعتی در دهه 2000 زمانی که نیویورک و سایر مناطق شهری با کمبود مسکن مواجه بودند، روی کار آمد. کارخانه‌ها به آپارتمان‌های صنعتی با پلان‌های باز تبدیل شدند. متریال‌های در معرض دید (اکسپوز) و پنجره های بزرگ که عناصر ساختاری اصلی کارخانه ها بودند به نقاط مثبت برای فروش تبدیل شدند.
ظهور مینیمالیسم:
اخیراً ظهور مینیمالیسم منجر به استقبال از طراحی داخلی صنعتی شده است، زیرا عناصر روستیک (روستایی) و تغییر کاربری داده شده متناسب با خطوط صاف و مستقیمی هستند که طراحی مدرن و مینیمالیستی را تشکیل می دهند. و باعث شد این طراحی صنعتی حتی از مناطق شهری به خانه‌های بزرگ حومه شهر که دارای پلان‌های باز (بدون دیوار های جدا کننده)، پنجره‌های بزرگ و پالت‌های خنثی هستند نیز راه پیدا کند. این سبک همچنین در طراحی اسکاندیناویایی محبوب است.
0 دیدگاه